People of the World vs. Mr. Problem of Agony Company

Ako si Binibining Alindogan Magpayo. Pwede mo akong tawagin sa kahit na anong gusto mo. Pwedeng Ally, wag na wag lang Doggie.Sabi ng mga ultra mega hyper close and best friend ko, bagay na bagay daw sa akin ang pangalan ko, Unang-una Alindogan dahil sa pambihirang kagandahan at naguumapaw kong sex appeal (*sumangayon na lang kasi*), at Magpayo dahil sa ako lang naman ang official adviser, principal, guidance counselor, ate, nanay, tita at lola ng mga katropa ko.

Isa daw akong dalubhasa at henyo pagdating sa ibat'ibang bagay. Para bagang nag-take ako ng kung anu-anong masteral and doctoral degree na may kinalaman sa love, family, relationship,emotion, at kung anu-ano pang mga aspeto at elemento ng magulong bagay na tinatawag nilang LIFE o BUHAY.

Maaring dala ito ng kung anu-anong aklat na nababasa ko na tungkol sa pag-ibig, misteryo at katatawanan. Lagi akong nakakahanap ng kung anu-anong eksplinasyon na maaring ugat at kahihinatnan ng kanilang mga ginawa, ginagawa, at gagawin.

Nagsisilbing resources ko ang mga teyorya, formula at standard ang mga naisulat ng mga manunulat na maaring ginamit ang kanilang personal na karanasan o karanasan ng mga taong malalapit sa kanila, upang makabuo ng kanilang istorya na makapupukaw sa mga taong katulad kong umaasa sa aklat upang malaman kung ano ang maaring maibigay ng mundo.

Maaring nakabisado ko na ang lahat lahat at iba't-ibang teorya ng iba't-ibang panulat na nabasa ko na.

Lagi kong pinapayo at sinasabi kung ano ang sa akala ko ay TAMA *tama na base sa pamantayan na tinaguyod at sinuksok sa utak natin ng mga lipunan at kultura.

Sa tuwing naglalabas ang mga kaibigan ko sa akin ng kanilang sama ng loob at mga suliranin, lalong lalo na kung ito ay may kinalaman sa pag-ibig ay hindi ko maiwasang ikutin ang aking mga eyeball at ibulalas kung gaano kaliit ang problema nila.

Lagi kong sinasabi na may mas malaking kinahaharap ang mundo gaya ng global warming, global financial crisis, mababang education standard sa Pinas, pagmahal ng bigas at harina, pagdami ng unemployment rate at higit sa lahat ay ang melamine sa gatas.

Sa maikling salita, palagian akong nakahahanap ng lusot upang sabihin sa kanila na maganda ang bukas, may pag-asa ang lahat, maganda ang mundo, may pag-asa ang world peace at mahal na mahal tayong lahat ni Lord *totoo naman*

Pero iba pala kapag ikaw na yung nasa posisyon nung pinapayuhan, humihingi ng payo at nasa ilalim ng gulong ng buhay.

At kung saka-sakaling naririnig ko ang sarili ko ngayon na nagbibigay sa akin ng mga payong yun ay dalawang bagay lang ang gagawin ko...iiwan siya at hindi papansinin o kaya nama'y sisigawan at sasabihing "BOBA!!!WALA KANG NALALAMAN...HINDI SA LAHAT NG ORAS AY NASA AKLAT ANG KASAGUTAN...TUMAHIMIK KA!!!", at the top of my lungs.

Ibang-iba pala kasi talaga kapag ikaw na yung nasa sitwasyon, yun bang isang araw may tatawag na lang sayo...pag-angat mo ng phone ito ang ibubungad sayo:

"Hi, this is Mr. Problem of Agony Company, I am happy to welcome you in our team. Please report tomorrow morning. We are located at:000 Confusion StreetTears BuildingGrown-up City

you can also check our website: www.youareproblematic.com.ph"

Do you have any question?"

tapos sabay baba...dial tone na lang ang maririning...

toot toot toot...

gusto mong magtanong...

tanungin kung kelan ka nag-apply o nagpadala ng resume, biodata or kung nagpost ka ba sa JOBSTREET. pero walang sagot...

puro pagsisisi...

Tapos kinabukasan magrereport ka. Makikilala mo si Mr. Problem, at malalaman mo na sa araw na yun ay makikilala mo pa ang buong angkan ni Mr. Problem, darating si Mrs. Problem, Little Miss and Mr. Problem, at malalaman mo na si Mrs. Problem ay nagdadalang-tao...

Di mo na alam ang gagawin. Nalilibutan ka ng napakaraming paper works at di mo alam kung saan magsisimula at masaklap pa nito'y di mo alam kung kelan magtatapos o kung may katapusan nga ba.

Sa mga oras na yun, manhid ka na. Wala ka nang maiisip na iba kundi ang sarili mo at kung sino pang mga taong mahal mo at importante sayo. Wala ka nagng maririnig na hinaing at hikbi kundi ang sakit, hapdi, kirot at paghihirap ng iyong puso, damdamin at ang unti-unting pagkasira at panghihina ng pag-katao mo. At higit sa lahat, ni hindi mo na nanaising makialam sa panlabas at malawakang suliranin sa kadahilanang makadaragdag lamang ito sa iyong dinadala. Kahit na nga ba alam mong apektado ka din ng pandaigdigang pagbabago.

Di mo mamamalayan na meron pang ibang kagaya mo na kasalukuyang tinatawagan ni Mr. Problem para magreport sa office niya at gampanan ang posisyon na mas mataas pa kesa sa posisyon mo sa Agony Company. At di ka na rin aware na meron pang ibang mga taong nagsisipagtrabaho sa Agony Company sa ibang department at branches, habang ang iba ay maituturing nang REGULAR employee.